Het moment

het moment van weerzien is verlopen

ik hoor de paarse pauze

van een pasgeboren wolk

een zachtgeel paard kijkt door het raam

achter het gordijn schuilt een nieuwe nacht

ik lig onder mijn zijden dekbed

het schilderij met het zwaard is van de muur gevallen

op het nachtkastje liggen

de sieraden naast de wekker

niet dat ik ze nog nodig heb

zonder jouw ketting ben ik mooier

dan gisteren

en omdat ik niet slaap

hoef ik niet wakker te worden

buiten schuurt de schaduw

onvruchtbaar ben ik

een vrouw die niet meer bij de bron komt