Daphnekalff

Berlijn 2015

 

een man, zijn moeder, een verhaal over

het verdriet van prikkeldraad

en het paard dat binnen moet blijven

 

de beladen muren liggen hier voor het oprapen

onze gids slaat jaren over en houdt geheim

wat er tussen ’45 en ’61 gebeurd is

in 16 jaar kan je flink wat stenen stapelen

 

Op het terras van Mea Culpa in Potsdam

drink ik bier onder de linde

de vrouw met het zwarte schort

knipoogt naar mij en deelt brood uit

 

1 vrouw toont haar vakantiefoto’s

van een vorige reis

1 vrouw gaat naast me op de bank zitten en zegt

nee, ik ga toch maar onder een boom

1 vrouw loopt zo stevig door

dat ik er zittend van ga zweten

1 vrouw knijpt in de chauffeur en zegt

lekkere reis, dit jaar

 

kinderen worden hier in diverse talen toegesproken

alleen zwanger gaat zonder woorden voorbij

tussen alle schalen, borden en kleden 

zijn de bomen  en het bos verdwenen

 

om klokslag 3 uur vliegen er 2 duiven op

mijn hoofd voelt onweer in de lucht

Sanssouci = zonder zorg

zo voel ik me ook

tot 5 uur als de bus vertrekt

een wesp strijkt zacht over mijn arm

of is het de wind